Unha triste realidade
Carlos Callón fala aquí do que acontece co meu idioma no meu país no Club de lectura de Radio Fene, Radiofusión. UNHA TRISTE REALIDADE
Un pandereteiro de Fene
O día 1 de xullo de 2022 pasou por San Valentín o Xabier Díaz a dar un concerto con As Adufeiras do Salitre, Roberto Grandal e Iván Costa.
Un agradable solpor no paseo marítimo para desfrutar da súa arte.
Tamén estivo a miña amiga e mestra ceramista Carme Romero a facerlle entrega de unha obra co seu pandereteiriño particularar, agasallo do C.P.S: de San Valentín, que tamén o agasallou con un mandil co logotipo da sociedade.
Fotografías para ver na radio. Eugenia Sanmartín.
A artista Eugenia Sanmartín nunha das sesións da gravación do serial radiofónico "María Casares. Eu son do océano" nos estudos de Radio Fene.
Podes escoitar os audios dos capítulos de este serial no apartado de radio á carta na páxina de Radiofusión ou nas historias destacadas do meu perfil de Instagram @xanxenfotos.
E as rúas enchéronse de música
De música, de bailes, de moda e de xente para desfrutar dunha xornada de ocio e comercio organizada polos mercadores da asociación "O Cruceiro" de Fene. Os meus parabéns por esta iniciativa que pode ir consolidándose coma unha festa popular máis nas nosas rúas, das que convidan á xente a saír a pasear, e lóxicamente a mercar no comercio local.
O que non serei capaz de entender nunca é o empeño que hai en chamarlle a estos eventos "fasion nait", tamén podían chamarlles, aínda que parte deles se celebren cando aínda é día: Noite da Moda, Fene 2022, por exemplo.
Moteiros no faro de Meirás
Ruta moto-turística ata as terras de Meirás, Valdoviño cos Fojeteiros de Narón.
Agasallando risa
E agasallándome con esta foto a grande artista Paula Carballeira.
Poucas fotos das que levo sacado fixéronme tanta ilusión coma esta, había moito tempo que tiña gana de reencontrarme con Paula e de pedirlle unha foto, non volvera a vela, non sendo nas imaxes das pantallas dos medios onde sempre nos agasalla con risa e o seu bo facer nos escenarios, desde os tempos dos inicios de Radio Fene, hai xa nonseicantos anos, onde ela colaboraba con un programa sobre letras e poesía e eu con "Catro ferros, un motor e dúas rodas" sobre motos e coches.
Atopeime con ela en Fene, na presentación do libro de Pitusa Arias e de Carlos Sardiña "María Casares. Eu son do océano."
Grazas Paula.!!!
A fonte da Galaxia Imaxinaria
Parques que invitan a imaxinar, a pasear, a escoitar os paxaros, a xogar, a sentir... a amar.
Non importa se é unha galaxia imaxinaria, se está adicado a Castelao ou a o pallaso que nos fai rir. Un parque para desfrutar.
Fene, maio de 2022.
Moitísimas grazas Marco e Claudia por regalarme esta imaxe.
Piares nas Pías.
Ría de Ferrol, ano 2022.
Piares que van a soportar os muiños de vento que un día zoarán sobre outros mares. Se cadra, mares que un día cruzaron os barcos que sairon do estaleiro que xa non fai barcos.
POR UNS PREZOS XUSTOS
Perlío a 23 de marzo de 2022
Transportistas, taxistas, repartidores, furgonetas, camións, bucinas, pitos... e carraxe.
Paso por Perlío dos manifestantes que reclaman poder traballar, poder vivir.
A miña solidaridade con todos eles.
POR UNS PREZOS XUSTOS.
O camiño de andar e desandar.
Caranza, Ferrol.
Un camiño de paseo marítimo que forma parte do actual Camiño inglés a Compostela.
Gas
Ría de Ferrol, marzo 2022.
Hai tempo que veño fotografando entre as paisaxes da nosa ría as instalacións de unha pranta regasificadora que a alguén ocorréuselle un día que sería unha boa idea poñer á carón da cidade e das vilas e pobos de ferrolterra. Lóxicamenta son fotografías nas que non busco amosar a beleza natural do noso mar e o seu entorno.
Creo que ata agora esta é a imaxe que mellor representa o que andaba a buscar cada vez que apuntaba co obxectivo cara a estos vultos de formigón. É unha fotografía que me inspira, ou mellor dito, que me fai sentir, que me fai lembrar.
Lembrar aquelo que falabamos a rapazada nos tempos da escola cando se dicía que os rusos tiñan misiles que apuntaban directamente a Ferrol por ser un punto estratéxico, pero non había problema: os americanos apuntáballes a eles.
E sentir, sentir sinto carraxe.
Será a culpa do que está pasando...
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)