Perdón, non cumprín co confinamento.
Esta mañá cando fun a depositar o lixo e o papel ós contenedores que están máis próximos á miña casa, xusto diante da porta dun supermercado, ocorréuseme (coma case sempre) colgar a cámara ó lombo, aínda co medo no corpo pola experiencia de onte e sabendo que seguramente atoparía a algún máis polo camiño. Non atopei a ningún, depositei as bolsas nos contenedores e mirei cara ó aparcadoiro do super, que está pechado por ser domingo, sospeitando o que ía a atopar. Efectivamente, na pouca distancia que nos separaban e a pesar da miña miopía distinguín perfectamente a tres deles, aparentemente tranquilos, coma se agardaran a que viñera un soplo de vento. Non fun quén de resistirme a entrar no aparcadoiro a fotografalos.
Cando xa chegara ós confíns do asfalto onde uns catro individuos xa estaban a piques de pasar ó entorno natural, sentín o bruar dun coche detrás de mín, separei a cámara e vin que era unha patrulla da policia municipal que se achegaba para identificarme. Unha vez que recolleron os meus datos persoais e atenderon a miña explicación de porque estaba alí facendo fotos fun moi correctamente apercibido de que non podía estar alí e que si volvía a suceder sería sancionado.
Comprométome a partir de agora a non sacarlles máis fotos, agás ós que invadan a miña casa ou ós que me atope sin desviarme do camiño cando teña que saír necesariamente da casa e agradezo aquí públicamente a máis que correcta actuación dos axentes realizando o seu traballo.
#quedonacasa
Por certo, non todos son dos de regalo...
Ningún comentario:
Publicar un comentario